Co to jest objętość martwa? Po co się ją podaje? Jak zmniejszyć objętość martwą?
Co to jest objętość martwa?
Objętość martwa to taka objętość danego naczynia, której nie można wykorzystać w danym celu. W diagnostyce laboratoryjnej mianem objętości martwej nazywa się taką część substancji płynnej (surowica, osocze, mocz itp.), której nie ma możliwości wykorzystać do przeprowadzenia pomiarów.
Im szersza probówka tym większa będzie jej objętość martwa. Dlaczego? Igła analizatora musi znajdować się w określonej odległości od dna probówki, dla przykładu niech będzie to 0,2 cm. W probówce o średnicy 1cm poniżej wysokości 1cm znajdzie się więcej płynu niż w probówce o średnicy 0,5 cm i mniej niż w probówce o średnicy 2cm.
Objętość martwa w probówkach z separatorem żelowym lub odwirowanymi elementami morfotycznymi krwi jest większa niż w przypadku samej surowicy. Należy zachować “bufor bezpieczeństwa”, by do analizy nie trafiły elementy skrzepu czy żelu.
Po co podaje się objętość martwą?
W specyfikacji analizatorów podaje się informacje o objętości martwej. Podaje się je, by użytkownik wiedział jaką ilość materiału poddać analizie w probówkach pierwotnych, a jaką w specjalnych próbkach wtórnych (próbki te mają mniejszą objętość martwą). Przelanie małej ilości materiału do probówki z mniejszą objętością martwą skutkuje wykonaniem badania. Jeśli próbka nie zostanie przeniesiona do innego naczynia – aparat może pobrać cały materiał i nie wykonać badania.
Jak zmniejszyć objętość martwą?
W celu zmniejszenia objętości martwej należy wykorzystywać specjalne kubeczki. Są one najczęściej opracowane przez producenta analizatora – by badanie mogło być wykonane z najmniejszej możliwej objętości materiału biologicznego.
Treści które mogą Cię zainteresować:
Zastrzeżenie: Treści umieszczone na stronie fremitus.pl służą celom informacyjnym i edukacyjnym. Nie stanowią one porady medycznej, nie zastępują indywidualnej porady medycznej udzielanej przez lekarza. Informacje zawarte na stronie nie mogą być podstawą stawiania diagnozy i leczenia pacjenta – w tym celu należy skontaktować się z lekarzem.